สวัสดีค่ะ ท่านคณะกรรมการของ BB Clinic ทุกๆ ท่านค่ะ
ก่อนอื่นเลยหนูต้องขอขอบคุณที่ทาง BB Clinic จัดกิจกรรมดีๆ แบบนี้ขึ้นมา ถึงแม้ว่าหนูอาจจะไม่ผ่านเข้ารอบก็ตาม ( . .) ขอบคุณ สำหรับที่เข้ามาสานฝันให้กับคนที่อยากสวย อยากหล่อทุกๆ คนที่ยังคงจะต้องดำเนินชีวิตอยู่ในสังคมอย่างนี้ต่อไป
«ความสวย» ไม่ว่าใครต่อใครก็อยากที่จะได้เป็นเจ้าของ อยากเป็นผู้ครอบครองด้วยกันทั้งนั้น บางคนอยากสวยเพราะอยากได้งาน บางคนอยากสวยเพราะอยากได้แฟน บางคนอยากสวยเพราะอยากให้มีคนมานิยมชมชอบ บางคนอยากสวยเพราะอยากเข้าสังคมดีๆ ทุกๆ คนล้วนแล้วแต่มีเหตุผลที่อยากจะสวยด้วยกันทั้งสิ้น
หนูเองก็เช่นกันค่ะ คำตอบของความอยากสวย มันมีจุดเริ่มต้นมาตั้งแต่สมัยที่หนูยังเรียนมัธยม ในตอนนั้นหนูเป็นเพียงเด็กผู้หญิงที่หน้าตาบ้านๆ ใส่แว่นตลอดเวลา เป็นเด็กเรียนที่ชอบนั่งอยู่แถวหน้า เพื่อนๆ ทุกคนต่างเรียกกันว่า “เจ๊” บ้างก็เรียก “ด๊อกเตอร์” ซึ่งหนูก็ไม่ได้เก่งถึงขั้นนั้น แต่แล้ววันหนึ่ง หนูกำลังถอดแว่นตาออกมาเช็ดทำความสะอาดเลนส์ ซึ่งในขณะนั้นหนูก็กำลังนั่งคุยอยู่กับกลุ่มเพื่อนๆ ก็มีเพื่อนคนหนึ่งบอกให้หนูเงยหน้าขึ้น เพราะอยากเห็นหนูตอนไม่ใส่แว่น แต่พอหนูเงยหน้าขึ้น ทันพลันก็มีอีกเสียงบอกให้หนูรีบใส่แว่นทันที! เหตุการณ์ในวันนั้นทำให้หนูเริ่มจับผิด คอยสังเกตความผิดปกติของใบหน้าตนเองมาตลอด หนูได้แต่บอกกับตัวเองมาตลอดว่าเด็กๆ เราอาจจะไม่สวย พอโตแล้วเราอาจจะสวยขึ้นมาก็ได้
แต่ผิดคาดเด็กๆ หนูหน้าตาเป็นยังไง โตมาหนูก็เป็นอย่างนั้น จนหนูเริ่มหาข้อมูลบางอย่าง ว่าทำไมใบหน้าของหนูถึงดูต่างจากญาติคนอื่นๆ ซึ่งคำตอบของมันก็มีส่วนมาจากการที่หนูมีโรคประจำตัวเป็น “ธาลัสซีเมีย” ใบหน้าของหนูถึงได้มีการเปลี่ยนแปลงที่ผิดแปลกจากคนในบ้านได้มากขนาดนี้ บวกกับการที่หนูใส่แว่นตั้งแต่ยังเด็กอีก ดวงตาของหนูจึงเล็กจิ๊วไม่เข้ากับรูปหน้าที่บานเบอะอันไร้เขื่อนกั้นตรงกลางของใบหน้า แหละนี้เองจึงเป็นปัจจัยอย่างหนึ่งที่ทำให้หนูอยากสวยขึ้นมา แต่ก็ยังไม่ถึงขั้นคิดอยากที่จะศัลยกรรม
จนกระทั่งวันหนึ่ง…ในตอนนั้นหนูคือเด็กสาวที่กำลังใช้ชีวิตอยู่ในรั้วมหาวิทยาลัยซึ่งหนูก็ยังคงทำตัว ทำหน้าตาบ้านๆ อยู่เหมือนเดิม แต่แล้วมันก็เสียงการพูดคุย หยอกล้อของเพื่อนร่วมห้อง โดยบุคคลที่กำลังถูกอ้างในเรื่องเฮฮาของวันนั้นก็คือ หนู!!~ ซึ่งมันก็เริ่มที่จะไม่สนุกเมื่อพวกเขากำลังพุดคุยกันในเรื่อง “ใบหน้าของหนู” นั่นก็อาจจะเพราะมีใครบางคนเคยเห็นหนูตอนถอดแว่นแล้วก็เป็นได้ จึงได้นำมาเป็นประเด็นพูดคุยกันสนุกปาก…
เท่าที่หนูจับใจความได้อย่างชัดเจน เขาก็แค่พูดว่า หนูศัลยกรรมเป็นพิษ ไปทำหน้ามาแล้วสิลิโคนมันเหลวย้อนขึ้นหน้า!!~ ซึ่งเป็นคำพูดที่ทำให้หนูชะงักและเจ็บปวดทันทีที่ได้ยิน
หรือไม่ก็พูดกัดจิกว่า อย่าถอดแว่นนะๆ! ( ซึ่งหนูก็ไม่เข้าใจว่าหน้าตาอย่างหนูมันอัปลักษณ์มากหรืออย่างไร ถึงพยายามย้ำให้หนูใส่แว่นปิดบังแววตา ปิดบังรูปหน้าอยู่ตลอดเวลา )
เพราะความผิดปกติทางใบหน้าของหนู หนูจึงได้กลายเป็นตัวตลกในวันนั้น แหละเหตุผลนี้เอง คือปัจจัยที่ทำให้หนูอยากที่จะทำศัลยกรรมมาตลอด เพื่อสักวันหนึ่งหนูจะได้ไม่เป็นตัวตลกของใครต่อใคร กลายเป็นประเด็นให้คนนู้นคนนี้ได้หัวเราะกับใบหน้าของหนูอีก
นับตั้งแต่วันนั้นหนูก็พยายามศึกษาเรื่องการทำศัลยกรรม เข้าไปหาข้อมูลตามเว็บไซด์ต่างๆ หาว่าหมอคนไหนทำดี ทำที่ไหนแล้วจะสวย เผื่อไว้ว่าวันหนึ่งวันใดที่หนูทำงาน มีเงินใช้เงินเก็บเป็นของตนเอง ก็จะหาโอกาสเข้าไปทำเพื่อเปลี่ยนแปลงตนเองให้ดูดีขึ้น!!~และหนูก็ไม่กลัว! ถ้าหากจะมีคนไปพูดว่าหนูศัลยกรรมหน้ามา ถ้าการศัลยกรรมนั้นจะทำให้หนูดูดีขึ้นมากกว่าคนที่เขากำลังนินทาหนูอยู่ หนูก็ยอมที่จะเปลี่ยนแปลงตนเองในรูปแบบนี้…
เรื่องราวของหนูที่เล่ามาเป็นเพียงบางส่วนของความคิดที่อยากจะสวย ถ้าพิมพ์ยาวเกินไปต้อง ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วย และขอขอบพระคุณอีกครั้ง! ที่ได้เปิดโอกาส… เปิดเวทีให้ผู้หญิงคนนี้ได้ระบายความในใจที่มีต่อตนเอง (ขอบคุณค่ะ)
ผู้หญิงอยากสวยคนหนึ่ง…
[notice]ถ้าคุณคือคนที่ส่งเรื่องราว Make a Wish เรื่องนี้เข้ามา ติดต่อกลับพี่ควีนที่ 02-185-2900 หรือที่ 086-334-0600 ในวันเวลาทำการ เพื่อเข้ามารายงานตัวและรับของสมนาคุณที่ BB Clinic เลยค่าาา ^_^[/notice]
